অসমীয়া কৃষ্টিৰ চমু আভাস (২)
প্ৰকাশ: ১৫ জুলাই, ২০১২ | অন্তিম সম্পাদনা: ২১ জুন, ২০২১
পূৰ্বৰ খণ্ড: ইয়াত
দুই.
ভৌগোলিক পৰিৱেশ আৰু ইতিহাসৰ বোঁৱতী সূঁতিত অসমৰ কৃষ্টিৰ ক্ৰম বিকাশ আৰু ক্ৰম বিৱৰ্ত্তনৰ ফলত আজি অসমীয়াৰ এনে আধুনিক দুৰৱস্থা। আজি মনত পৰে পাঁচ ছয় হেজাৰ বছৰৰ আগৰ কথা। হয়তো পোন্ধৰ হেজাৰ বছৰো পূৰ্ব্বৰ আদিম কাহিনী, যেতিয়া অসভ্য উলঙ্গ, বৰ্ব্বৰ যুগত শ্ৰেণীহীন, জাতিহীন, গ্ৰামীন সভ্যতা আছিল। সেই সময়তে এই আদিম বৰ্ব্বৰ খাদ্যৰ সংগ্ৰাহক অসমীয়াই গছ-লতাৰ ফল-মূল-পাত খাই আৰু পশু চিকাৰ কৰি তাৰ মঙহেৰে জীৱিকা নিৰ্ব্বাহ কৰিছিল। ঘৰ্ষণৰ ফলত অগ্নিৰ সৃষ্টি হ’ল। আদিম অসমীয়াই টিঙিৰী আৱিষ্কাৰ কৰিলে। অগ্নিত পুৰি মঙহ খাবলৈ জানিলে। গুটি সিঁচি ধৰণীৰ বুকুত শস্য উলিয়াই প্ৰাণ সঞ্চাৰ কৰিব পৰা দেখি আনন্দ লভিলে, মাটি আনি গঢ় দি বাচন-বৰ্ত্তন, পুতলা সাজিবলৈ শিকিলে, বাঁহৰ চুঙাত, শিলত, মাটিত গছ, লতা, ফুল, পশু আদি ছবি আঁকি হেলাৰঙেৰে ফুৰিলে। শেষত এনে শ্ৰেণীহীন বৈষম্যবিহীন বৰ্ব্বৰ গোষ্ঠী সমাজৰ জীৱন উৎস হ’ল ভাতৃভাৱ আৰু পাছত মাতৃভাৱেই ৰূপান্তৰিত হ’ল মাতৃ মূৰ্ত্তিত। গতিকে আদিম যুগৰ এনে কোনো বিশেষ নিদৰ্শন নাথাকিলেও আজিও আমাৰ আদিম যুগধৰ্মী অসমীয়াসকলৰ কাপোৰৰ ফুলত, বাঁহৰ চুঙাত, গাহৰী দাঁতত, শিঙত আদিত সেই প্ৰস্তৰ যুগীয়া অস্পষ্ট নাৰী মূৰ্ত্তিৰ আভাস পোৱা যায়। নাৰীয়েই হ’ল মানৱ শিশুৰ মাতৃ। কাৰণ নাৰীৰ গৰ্ভতেই শিশুৰ বীজ উপ্ত থাকে। শিশুৰ জন্ম হয়, যেন সেই নৱজাত শিশু নতুন শস্যহে। মাটিও ঠিক তেনেকুৱাই মাতৃ হে। গতিকে ধৰিত্ৰী দেৱী হ’ল নাৰী। কাৰণ ধৰিত্ৰীৰ গৰ্ভতে গুটি সিঁচা হয়, সেই গুটিৰ পৰা পুলি হয়, সেই পুলিয়েই বাঢ়ি শেষত শস্য হয়। সেই কাৰণে ধৰিত্ৰীয়েই নাৰী। যেনেকৈ বৰ্ব্বৰ যুগৰ কামনা-বাসনাই এই মাতৃভাৱকেই কেন্দ্ৰ কৰি আত্মপ্ৰকাশ কৰিছিল। গোষ্ঠী-নৃত্য আৰু সঙ্ঘোৎসৱৰ ভিতৰেদি, তেনেকৈ বসন্তকালত যেতিয়া কুলিয়ে গাইছিল, চতুৱা চৰায়ে সুহুৰিয়াইছিল, গছৰ ডালে ডালে, ঠালে ঠালে, ঠেৰুৱে ঠেৰুৱে কুঁহি কুঁহি সেউজীয়া পাতে মলিয়াইছিল, গোটেই ধৰিত্ৰীৰ বুকু সেউজবুলীয়া ঘাঁহনিৰে ওপচি পৰিছিল, তৰু, লতা, বনত ফুলে পাতে ভৰি উঠিছিল, তেতিয়া আদিম অসমীয়াই জানিছিল পুৰুষ-নাৰীৰ যৌন জীৱনৰ সৈতে ধৰণীৰ শস্যৰ নিবিড় সম্বন্ধ। সেই সম্বন্ধৰ অনুপ্ৰেৰণাই আদিম-অসভ্য অসমীয়াৰ প্ৰাণত জগাই তুলিছিল এটা সূক্ষ্ম অনুভূতি। সেই অনুভূতিৰ ফলত হ’ল নাৰী-পুৰুষৰ যৌন মিলনক কেন্দ্ৰ কৰি যৌথ সঙ্ঘৰ প্ৰাচীন নৃত্যৰ উদঘাত। প্ৰাচীন নাৰী আৰু মাতৃ মূৰ্ত্তিবিলাকেই শেহত দেৱীমূৰ্ত্তি হ’ল। সিবিলাকৰ পূজাৰ বাবে যি গোষ্ঠী নৃত্য আৰু সঙ্ঘোৎসৱৰ সৃষ্টি হ’ল, সেই গোষ্ঠী নৃত্য আৰু সঙ্ঘোৎসৱৰ ক্ৰমবিকাশৰ ফলত হ’ল পূজা-পাতল, নাম-কীৰ্ত্তন ইত্যাদি আৰু নাৰী-পুৰুষৰ যৌথসঙ্ঘৰ যি প্ৰাচীন নৃত্যৰ উদঘাত হৈছিল সেই প্ৰাচীন নৃত্যৰ পৰাই বিহুনাচ বিৰিঙি উঠিল। শেহত তাম্ৰ যুগ গ’ল, ব্ৰোঞ্জযুগ গ’ল, লৌহ যুগ গ’ল, মধ্য যুগ গ’ল, অৱশেষত এই আণৱিক যুগতো আদিম প্ৰেৰণাৰে বশীভূত অসমীয়াৰ ওচৰত এই বিহুনাচ সমানে আদৰ পাই আছিল, আছে আৰু ভৱিষ্যতেও থাকিব। আদি যুগত এই যৌথ সঙ্ঘ নৃত্যত পুৰুষে প্ৰধান ভাও পাইছিল। তেতিয়াৰে পৰা পুৰুষৰ মূৰ্ত্তি চিত্ৰত প্ৰতিফলিত হ’ল। শেষত সেই পুৰুষৰ মূৰ্ত্তি দেৱতাৰ দৰে পূজিত হ’বলৈ ধৰিলে।
আপোনালৈ সেৱা আগবঢ়োৱাৰ ক্ষেত্ৰত ‘নীলা চৰাই’ক আপুনিও সহায় কৰিব পাৰে। আপোনাৰ আৰ্থিক বৰঙণিৰে এই যাত্ৰাৰ সহযাত্ৰী হওক।
UPI-ৰ জৰিয়তে বৰঙণি আগবঢ়াবলৈ
Secure payment | PhonePe, Google Pay, Amazom Pay, Paytm
আৰ্থিক সহযোগিতাৰ বাহিৰে আপুনি এই লেখা সামাজিক মাধ্যমত শ্বেয়াৰ কৰিও আমাক সহায় কৰিব পাৰে। ওপৰৰ ফেচবুক/টুইটাৰ বাটনত ক্লিক কৰি লেখা শ্বেয়াৰ কৰিব পাৰিব।
.
২ responses to “অসমীয়া কৃষ্টিৰ চমু আভাস (২)”
আপোনালৈ সেৱা আগবঢ়োৱাৰ ক্ষেত্ৰত ‘নীলা চৰাই’ক আপুনিও সহায় কৰিব পাৰে। আপোনাৰ আৰ্থিক বৰঙণিৰে এই যাত্ৰাৰ সহযাত্ৰী হওক।
UPI-ৰ জৰিয়তে বৰঙণি আগবঢ়াবলৈ স্কেন কৰক:
Secure payment | Powered by UPI
আৰ্থিক সহযোগিতাৰ বাহিৰে আপুনি এই লেখা সামাজিক মাধ্যমত শ্বেয়াৰ কৰিও আমাক সহায় কৰিব পাৰে। ওপৰৰ ফেচবুক/টুইটাৰ বাটনত ক্লিক কৰি লেখা শ্বেয়াৰ কৰিব পাৰিব।
Leave a Reply